دنیای ما..
نوشتن را دوست دارم , آنقدر که آرامم می کند! مثل آب روی آتش :)
دنیای ما..
نوشتن را دوست دارم , آنقدر که آرامم می کند! مثل آب روی آتش :)درباره من
آدمها خیلی متفاوت , نسبت به همدیگر زندگی می کنند.. بعضی ها , ارام و بدون هیچ دغدغه و بالا بلندی ,... اصلا انگار به دنیا آمده اند تا بر روی یک خط مستقیم , آرام و بی دغدغه حرکت کنند تا به آخرش برسند! خیلی هم سوسول و نازک نارنجی هستند. اصلا نمی شود باهاشان شوخی جدی هم کرد!
بعضی های دیگر , عین خمیر نانوایی , خوب ور آمده اند.. انقدر که مشت و لگد روزگار خورده اند و تاب آورنده اند و ادامه داده اند! حتا گرمای تنور هم از رویشان نمی برد. عقیده دارند که انسان آمده تا ساخته شود. خب ساخته شدن هم که الکی الکی نیست؟! هست؟! نه نیست دیگر... یه کم مشت و لگد و عذاب لازم دارد.. یک مقدار دغدغه و مسئله که حلش کند ! تمام مصیب هایی که البته از دید دیگران مصیبت است , برایش نوش است! خوشحال است که نازک نارنجی و لوس نیست! همچین جنبه ی بالایی هم دارد..
بعضی های دیگر هم که مشت و لگد روزگار انقدر شدید است که بندگان خدا وا میروند و ... دیگر چیزی برای ادامه زندگی نمی ماند! اصلا دیگر همچین ادمهای وا رفته ای را نمی شود گذاشت داخل تنور!
من از دسته آدم های میانه هستم! نه نازک نارنجی! نا وارفته و ناامید...
بابت تمام تجربیاتم , تاوان داده ام ! سختی کشیده ام.. ولی بابتش خوشحالم ! چون از من کسی را ساخته که خودم دوست میدارم.. نه اینکه فکر کنید مشت و لگد روزگار تمام شده هااا! خیر.. همچنان ادامه دارد و خواهد داشت! اگر نباشد که زندگی زندگی نمیشود. ما هم ساخته نمی شویم..
همیشه برای یک زندگی ایده آل , هیجان لازم است .. حتا اگر هیجانش یک مقدار اشک درآر باشد ;)
ادامه...
آمار : 11556 بازدید
Powered by Blogsky